La belle falaise

of zoiets, mijn frans is niet iets wat ik moet proberen in een blog, maar het was wel de gedachte die in mij opkwam toen ik na jaren weer eens naar Freyr onderweg was. Met RDS afgesproken voor wat bleek een mooie warm genoeg zonnige dag op de Allegne.

De tijd in december en januari is altijd beperkt, maar het was weer zo de moeite. Ook heb ik vandaag toch weer mooie lijnen gedaan die ik nog niet kende. Opwarmen met le grand st Bernard links van de pilastre. Leuk spleetje die me direct weer wakker maakt wat klimmen in Freyr ook alweer inhoudt. Staan! Na best een spannende opwarmer ga ik met Robby naar rechts en schrik van de moeilijkheid in petit bull. Een route zonder sterretjes, maar toch zijn na het voorklippen van de haak (verongelukken hoeft niet, deze haken staan zo slecht in deze route) de bewegingen best interessant en dwingend. Typisch Freyr maar weer eens. Dan de apotheose, Robby laat me de lange route naar de pilastre klimmen en ik kan de routes petit ballerina en le folie furieuse onsighten. Veel touwwrijving door helemaal van onder te beginnen en wat een ambiance! dit krijg je niet met boulderen of in een klimhal. pff, de lengte maakt dat ik heel erg verzuur en ik bij het uitklimmen van folie niet weet of ik de directe of niet gedaan heb, spannend is het in ieder geval wel met die weinige haken daarboven. In ieder geval een reden om nog en keer terug te komen voor de definitieve directe. Te mooi deze lijn!

Na de weg naar boven gemaakt te hebben (voor mij altijd het zwaarste wat freyr te bieden heeft, naar boven lopen na het klimmen;-) ) gaan we nog een uurtje naar pucelles, waar ik dan toch maar in millenium.com ga kijken. onsight niet te makkelijk, kan ik die wel direct daarna intikken. De 7'e graad zit er weer in, als de routes maar niet te lang zijn. De route zelf vond ik helemaal niet zo lelijk als velen zeggen. de instap is aardig en de cruxpassen vind ik lekker intens. reglet, voet hoog, zijgreepje met duim erbij en lolot voor een vette kruispas op een 'sloper'. daarna de bak en uitklimmen.

Heerlijk om hier weer bezig te zijn geweest en met deze progressielijn moet 7b en plus ook snel weer mogelijk zijn. Hopelijk meer van dit soort winterdagen buiten.

3 uur boulderen, 3 dagen spierpijn

Door een lang weekend bij familie in Dresden, kan ik weer van de gelegenheid gebruik maken om een middag naar Bahratal te rijden 35 km verderop. Het is de derde keer dat ik hier kom en het blijft mooi. De condities zijn gewoon geniaal en het is niet de vraag of ik met mijn ongetraindheid wat moois kan klimmen deze dag, maar hoeveel moois en in welke graad.

3 hours Bahratal

Ik begin met de morgenfile in Dresden centrum en kan daarna lekker de autoweg A17 nemen die me dan toch snel naar het dal met de Bahra brengt. Parkeren bij de splitsing en maar eerst eens de sector hammertor herontdekken. Veel geploeter door het groen en dan toch alle boulders gevonden, maar geen die mij uitnodigt om mijn valmatje uit te klappen. Terug naar de auto en achter de parkeerplaats omhoog naar sector schlachthof.  Hier  bevalt het me beter, ik loop weer de meeste boulders van de sector langs en besluit na een 5 een mooie 6B kant te doen op het VdB blok (boulder 1 in de film). Dat gaat best, alleen vind ik geen mooie manier om van het blok af te komen. Dan maar terug op het crashpad springen. 6B ging al direct en voelde niet onmogelijk aan. De erg mooie kant (VdB, 7A+ sd) aan de andere zijde is een geniale lijn maar een beetje indrukwekkend in mijn eentje. Ik voel er wel een paar keer aan, maar kan in het midden de oplossing niet vinden. Da's maar goed ook, de uitklim ziet er best hoog uit en je moet in het midden nogal horizontaal boven de grond hangen.

Met wat gezoek heb ik het riesen-block gevonden en de 6C daar ziet er geinig uit. Dus gechecked, gepoetst en schoentjes aan. Deze makkelijk aanvoelende boulder loopt goed en lukt direct (boulder 2 in de film). Nou, een 6C die niet te zwaar aanvoelt? Zou vandaag er dan toch meer in zitten?

Veel boulders zien er aantrekklijk uit, alleen beperkt de keuze zich, door helemaal alleen in dit stille bos te zijn. Zonder spotter en zo is het toch een zorgvuldige overweging welke risico's men aan wil gaan en hoe zeker ik me voel bij een wat hogere of gevaarlijkere boulder. Ook zijn er zo'n mooie lijnen hier (zoals Kato of motivation, beide 7C. Misschien ooit?) maar ik ga spontaan bij een niet echt interessante 6C rechts op het schlachthof blok staan die een heel andere stijl heeft. Een rechte wand en kleine greepjes, goed om de vingers warm te krijgen denk ik. Dat blijkt ook, maar vooral is de boulder veel interessanter dan ie eruit ziet! Mooie bewegingen en commitment maken het een leuk kwartiertje. De zitstart doe ik ook nog, gewoon om de boulder nog een keer te kunnen doen. Daarna weer een 6C, nu op de Schwarz&weiss wand. Het lijkt een boulder van niks, en als je ervoor staat vraag je je af waarom je zou instappen. Totdat je het probeert en je keer op keer eruit valt! Een echte puzzel dit keer, het is niet zo duidelijk hoe dit voor die graad te klimmen is. Toch is er dan ineens die mooie oplossing, de voetplaatsing en -volgorde iets anders en ik kan de zijgreep anders belasten en zo mijn rechtvoet hoog genoeg krijgen. super! (boulder 3 in de film)

Een pauze bij de auto met broodjes en thee en ik durf nu zelfs aan 7e graads boulders te denken. Ik kan er een verschillende kiezen maar ga toch direct naar het aborigines blok waar ik een paar jaar geleden al een paar mooie highballs gedaan heb zonder bang te zijn. De grepen waren toen goed en het afsprongdeel is egaal genoeg. En toen had ik ook al die lijn links gezien: pfeil 7B. In de topo staat: (ohne hangel). Zou het een definitie zijn? ik kan niet uitvinden welke, en bedenk me een sequentie die het grote blok aan de rechterzijde niet echt gebruikt, buiten één greep voor rechts. Kan het helemaal zonder? Het zal best, maar het is niet logisch, een gewring en erg storend. Dan maar gewoon klimmen zoals het goed aanvoelt. Het is precies mijn ding, redelijk goede grepen en veel lichaamsspanning. De uitklim is dan toch weer erg spannend, maar koppie erbij houden en uitklimmen die hap. Het einde is niet moeilijk meer. Wow, heerlijk wat een lijn. 7B of niet, erg mooi om deze dan te klimmen! (boulder 4 in de film)

Dan toch nog een andere moeilijke lijn zoeken. Weer langs die blokken die voor vandaag te risky uitzien en dan de mooie lijn Schwarz 7B+ proberen. Het lijkt een mogelijke lijn maar het midden is dan toch erg moeilijk. Nou ja, zou wel te veel van het goede zijn om nu een 7B+ te willen klimmen. Dan trekt met toch die VdB-kant van vanmorgen me als een magneet terug en ik moet en zou toch de oplossing vinden voor die boulder, daarbij ben ik nu goed warm en vanmorgen niet. En na wat gepruts is daar ineens de goede greepvolgorde en kan ik de video aanzetten om hopelijk direct de zitstart te doen. En ja hoor! Met veel verzuring en vooral veel concentratie op de uitklim om maar vooral niet de diepte in te gaan is de beleving compleet. De cruxpassen zijn gewoon super en ik kan dagen later nog zo de focus terughalen en het gevoel dat ik beleefde om die passen direct juist te maken. De uitklim is zoals te verwachten best makkelijk maar erg scary met zo'n gepompte armen en erg hoge hartslag. Maar weer is het devies, blijven klimmmen, ook tussen de oren en ik heb 'm in de pocket. gewoon super mooi en een super gevoel. (boulder 5 in de film)

Ik ben erg diep gegaan en voel me moe genoeg om naar huis te willen. Ik ben er net 3 uurtjes en kan eigenlijk de hele dag nog doorgaan qua tijd, maar het is goed zo. Gelukkig heb ik die beslissing ook genomen, ik heb dagen later nog steeds spierpijn, maar die zorgt er alleen maar voor dat ik steeds aan die mooie boulders blijf terugdenken. Hopelijk dat ik nog vaker hier terugkom, er is nog genoeg aan mooie lijnen om te doen.

een klimblog van petje? jazeker!

Da's lang geleden. En dit betekent dus dat ik weer eens buiten ben wezen klimmen. Na heel lange tijd was ik weer eens onderweg, deze keer met Leon en het was weer eens super! Lekker weer voor goede wrijving op basalt en op een zondag meer of minder helemaal alleen in Mordor (raar toch, de beste condities en mensen blijven thuis). Daar zitten de langste routes van Ettringen en vooral veel aanbevolen Duitse 7's en 8'en op een rijtje. Het begin valt weer vies tegen en we worden maar langzaam klimwakker. Maar na een paar routes gaat het bloed dan toch stromen en kan ik genieten van 'Selig'  en van de poging in 'Die wilde 16', 33 meter 6c+/7a met supermooie bewegingen. Ik twijfel nu nog of ik niet toch nog een poging had moeten doen. Het werd daarna nog mooier door ook een route te doen die geen sterretjes heeft gekregen in de topo, maar die ik toch wel één van de mooiste vond: 'hola primavera'. Wat een super lijn! afwisselend en met mooi Ettringen sportklimmen; een aanrader. Leon spaart zich voor een week Berdorf en ik ben onderhand leeggeklommen, hoewel het klimgevoel weer helemaal aanwezig is. Nu nog fit worden op plastic om de volgende keer buiten meer aan te kunnen dan 'alleen maar' een 7a te kunnen. Mij lichaam geeft in ieder geval aan dat het lekker inspannend was.

Lekker raggen

Als je niemand hebt om naar buiten te gaan, dan maar het laatste herfstlicht genieten van een Avondrondje en iets voor de vetverbranding doen.

plaat en overhang

Na het WE dan toch tijd om een klein blogje te tikken.

Vrijdag zou een goede klimdag worden, was de voorspelling. Dit komt ook uit. Met Harald naar Freyr voor mijn projectje. Hoewel ik in de hal uit 7b's blijf vallen, wil ik toch een vette poging trekken in crazy cracker. De vorige keer heb ik die uitgewerkt en 2 pogingen gedaan. Dat ging verrassend goed! 18 passen zonder rust en heel precies klimmen. Harald en ik beginnen op de pape en doen 2e lengtes. Dit is zeker een aanrader, even een makkelijke route op en vanaf de stand echt freyr voelen! Ik klim chez jules op de allerlaatste pas onsight. Echt frustrerend maar geen schande om deze nog eens te moeten klimmen, dit is een errug mooie route. Vreemd dat het einde zo in de overhang is, als er een paar meter hoger een natuurlijke standplaats is. En ik kan ook zien dat inde route 'de mesmaeker' geen haken zitten. Waarom topo na topo steeds deze route vermelden als die niet klimbaar is?

Dan Harald zekeren in God s(h)ave en dat ziet er echt wel oké uit. Alle passen gaan gewoon, nu nog fit genoeg worden. Ik ben aan de beurt en waar ik mezelf 15% kans voor geef, gebeurt: ik klim direct crazy uit! Maar al vanaf pas 8 dacht ik eruit te vallen, waanzinnig moeten knokken en het duurt dan ook een kwartier voor ik mijn adem terug vind. pfff, 8a in derde poging. In vorm zijn is soms raar, in juni geen 7a kunnen trekken en in oktober een 8a zonder training. Wie weet hoe dat kan, vertel het me.

Dan de laatste route die ik onderaan de allegne nog niet gedaan heb: aragorn. Een heel andere stijl en een heel ander kaliber. Harald probeert eerst en ik kijk daarna eens hoe klein de greepjes zijn, ergo ze zijn klein! Maar dit is wel mooi klimmen dat je in geen hal vindt. Als je genoeg staat is het alleen op het einde moeilijk. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren voor ik deze route kan klimmen. En daarna, ted gilette, mephisto, megaflops, 13 boulevard,ni vu niconnu, enz, enz.

Een week later

Na vorige week met het mooie weer in Freyr geweest te zijn, is het nog steeds mooi weer als ik zondag in mijn eentje maar weer eens de lange rit maak. Met Robby die de zekerdag bij Puurs in zijn lijf heeft en Tim warmen we op aan de pape. Daarna lekker weer onder de bomen onder aan de allegne. Ik warm mee op en doe daarna de technische 'fifi pied d'acier'. Één van de vele freyreske routes; vingers en voeten. Daarna als Tim kuhmbu probeerd en Robby lekker lange stuitervallen maakt, probeer ik maar weer eens crazy cracker. Voor ik instap geeft een walloon me een tip voor de greep bij het eerste setje. Dit blijkt goed te werken en tot mijn eigen verbazing loop ik lekker door de route tot pas 14 (van de 18) Jammer dat het volume niet genoeg was, maar de maximaalkracht zit schijnbaar toch goed! En hoe het kan? ik klim of doe nauwelijks andere sport op het moment. Het zal wel dit fenomeen van die golfbeweging zijn die iedere sporter kent. ups en downs. Nu dus schijnbaar een up.

Na een dutje probeer ik nog eens maar door die slaap is het lichaam niet wakker te krijgen en ik kan bijna geen pas maken, het lichaam slaapt schijnbaar nog. Nou ja, wel iets om voor terug te komen.  Daarna nog maar een freyrroute, en ik heb alles routes onder aan de allegne gedaan (buiten aragorn en mephisto). Ricky banlieue is ook een vingerroute met een precieze crux. Na uitwerken geen probleem en zo is het weer genoeg geweest. Weer alleen die saaie rit naar huis.

4 dagen

dinsdag weer eens plastic. En jawel, het motiveert! Donderdag dan boulderen op hetzelfde, lekker ontspannen naar oplossingen zoeken. Vrijdag een lange wandeling in het westen van sauerland. 15,3 km en 350 hoogtemeters. die zijn ook te voelen, net als de warme najaarszon. Zaterdag dan Freyr en veel te veel zon, Zondag nog even 36 km fietsen door de voerstreek. 4 dagen sport achter elkaar. Als ik dit schrijf is het te voelen.

Maar dit is een klimblog, dus freyr. Op tijd aanrijden en via onder langs naar de allegne lopen. Daar warm ik maar direct op in sad viscious, een combi van de 6b+ dulfer met een verlenging over de uitklim van nina hagen. Tot de uitklim, geen probleem, maar in de zon is de staart een pompertje, in ieder geval ben ik warm. Op de terugweg hangt Lieve de setjes voor me in Nina Hagen, een route waar ik al 2 keer in was proberen. De on-sight was toen al voorbij de crux, maar ik klom verkeerd verder. De poging een tijdje later was na veel routes en in echt warm weer, ook gene succes. Vandaag zorgen de bomen nog voor schaduw en ik kan direct mijn koppie rustig houden boven de haak in de crux. Ik klim Nina gewoon uit! Da's best een fijn gevoel, net zoals de laatste keer toen ik robocop kon klimmen. Het zal wel met mijn lichaamsgewicht te maken hebben, Meer druk op de voeten door +80 kilootjes. ;-)

Le super couloir du Trouillard. De 7b boven 'par odin' is zo'n lijn die mooi in de schaduw blijft en bijna nooit geklommen wordt. Dus ernaartoe, van 6c's wordt ik niet fitter. Na wat gezoek vind ik de rode haken door de op Dave lijkende rots. avue geen kans, en na uitwerken de sequentie makkelijk afspoelend. De route heeft pas 1 entry in de dB van Belclimb. Maar het is best de moeite waard. Vooral de laatste passen zijn precies uit te voeren.

Dan is het enige echt zware in de schaduw: 'crazy cracker'. Ik geef altijd af op deze route, Harde instap op een mono, en niet de meest fraaie lijn. Maar als je van de andere kant bekijkt: Lekker harde en dwingende bewegingen die heel precies moeten worden uitgevoerd, daar houd ik wel van. Geen Freyr gepiel maar veel lichaamsspanning en een mooie 2e helft. Uitwerken gaat wel, en later een poging in de instap gaat goed tot ik de zon vol in mijn gezicht krijg en ik de intermediair niet kan zien. Dan maar volume en ik probeer nog wat Freyresks om de hoek. Maar de vingers doen al pijn en de motivatie laat langzaam na. Al met al weer een mooie relaxede dag.

Mozet maar weer

Het is in de buurt (relatief) en er is iemand om mee te klimmen. Ik ben na het werk weer even in Mozet. Jeroen is er met z'n friendin. Ze zitten, als ik kom,  flink te hakken in "salamander". 1 van de gladde 5e graads routes in Mozet. Ik warm op in "Beest" en doe daarna "Gier". Spannend ding is dat. Daarna maar in de "variant van beest" die erg mooi is maar waar ik van een greepje glijd. Jeroen is nog bezig met zijn hersteltraining aan de arm. Het gaat wel goed, dus lekker klimmen weer. Na de route "Merel rechtdoor", hang ik het touw nog eens in "Steenbok", de ultieme klassieker. Delph doet de schoorsteeninstap goed, maar de overstap van de pijler naar de wand is toch een ander verhaal. Het blijft een leuke route. Dan wilde ik in 1 van mijn laatste harde routes hier: "arete achille", maar het wordt op het laatste moment toch "trompe le monde". De lijn ziet er mooi uit en ik ben benieuwd. tot mijn verrassing komt er geen hard blokpas, maar een mooie weerstandpassage met op de plaat met een zijgreep en heel mooie eindpas om dan de makkelijke uitklim te doen. Wow, de hardst onsight in Mozet. Maar afwaarderen dan. 7b past wel voor mijn gevoel. Jammer genoeg zie ik in "lynx" een greep over het hoofd. Supermooie route dit, da's dus voor de volgende keer om nog eens te genieten. Binnenkort maar de laatste andere routes doen en klaar is Mozet. Maar naar welk gebied ga ik dan?

Rust

Wat een rust op zo'n perfecte klimdag in Mozet. we zijn de hele middag alleen. ik ben erg moe en onfit en vooral te zwaar (zwaarst sinds de laatste 5 jaar) En het wil niet zo vandaag met de motivatie en de focus. Dan kan je nog 1 ding doen en dat is genieten! Het aantal routes in Mozet die ik nog niet gedaan heb worden minder en minder. Nog een paar 7's en een stapeltje 6'en. Vandaag doe ik een paar mooie zessen: Koala, Schorpioen, Papillon. Als toetje doe ik op het einde ook nog Pinguin. wat een apparaat! Één van de beste uit het gebied, en vooral bovenin met die afgebroken blokjes, spannend en toch nog genoeg focus om 'm uit te klimmen. De poging in el torro sloeg nergens op, en het uitwerken van Fret was oké behalve die ene lullige pas op het einde. Best jammer van zo'n lijn, dat die zo'n pas erin heeft, de rest is best mooi klimwerk. Als er betere wrijving is (= lagere temperatuur) zal ik die nog eens komen afmaken.

Volgende week in Frankrijk maar eens kijken hoe het met de klimconditie gesteld is.

nieuwe lijnen in Corneille

De laatste tijd is er in Corneille het 1 en ander gebeurd. George Feller heeft een stapel haken in de rots geknald en er zijn wat nieuwe lange lijnen bijgekomen. Een instapvariant van 'ni dieu ni maitre' (die is voor later), een nieuwe lijn links van 'blade runner' en 'Hero dynamit' is herbehaakt. ook heeft die laatste route een instapvariant gekregen. Patrick Lanners heeft een tijd geleden ook nog een ultra korte route ingeboord boven aan de wand met een 6 passen boulder aan haken: 'i'm not spiderman'.

Aangekomen met Patrick stappen we direct maar in de route links van blade runner (die ook nieuwe haken heeft. Voor mij dus extra motivatie om na de vakantie weer fit te worden) 'un, dos, stress'. een mooie overhang vanaf het terras waar 3 moeilijke passen zitten en dan een lange mooie uitklim tot boven die niet moeilijk meer is. Na uitwerken tik ik die direct in, en Patrick doet hem met een poging meer. Intussen heb ik spiderman ingehangen en dat komt neer op echt boulderen. Natuurlijk trek ik de beste greep los, maar de route wordt gelukkig niet moeilijker hierdoor. 4 passen en een dyno-achtige verre pas naar links is alles. Dan op 3 grote grepen het relais klippen. Maar de vochtige lucht helpt niet echt mee, en ik blijf maar wegglijden (Dit is natuurlijk een goed excuus om te verbergen dat ik vandaag gewoon niet sterk genoeg ben)

Geen 2e route vandaag. Ondertussen is Patrick eens gaan proberen in 'hero dynamit'. Dat blijk een instapprobleem te zijn. Vanaf de 3e greep is de route goed te doen, hoewel nog erg zwaar. Ik werk 'm ook uit, helemaal tot boven. Wat een lange route en bovenin nog een echt zware passage! Maar ook ik kan de eerste 2 passen niet maken. Dat beloofd wat! In ieder geval heb ik nog wat om naar dit erg mooie gebied terug te komen. Nu nog fit worden.